Ścięgno Achillesa, czyli ścięgno piętowe uznawane jest za największe ścięgno w organizmie ludzkim. Jest to wspólne ścięgno mięśnia brzuchatego i płaszczkowatego kończące się przyczepem na guzie piętowym. Funkcjonalnie ścięgno Achillesa pozwala na podeszwowe zginanie stopy. Dzięki temu możemy np. stanąć na palcach.
Rys. Schemat budowy ścięgna Achillesa (źródło: https://www.wikipedia.org)
Uraz ścięgna Achillesa to poważna kontuzja. Najczęściej tego typu uraz to efekt upadków, potknięć podczas aktywności sportowych związanych z szybkimi zmianami kierunku podczas biegu, jak na przykład w trakcie gry w tenisa squash-a, piłki nożnej. Zdecydowanie częściej zerwania Achillesa występują u mężczyzn. Szczególnie narażeni są panowie po 40 roku życia traktujący sporty drużynowe incydentalnie, to znaczy uprawiający sport od czasu do czasu. Amerykanie, którzy lubią na wszystko znajdywać nazwy i na tą okazję wymyślili określenie „weekend warrior”. Taki weekendowy wojownik często bez rozgrzewki rzucający się w wir walki sportowej najczęściej staje się ofiarą uszkodzeń ścięgna Achillesa. Urazy takie mogą być także efektem wcześniejszych procesów patologicznych toczących się w obrębie ścięgna Achillesa (ostre, przewlekłe zapalenia ścięgna).
Objawy zerwania ścięgna to głównie ból na tylnej powierzchni podudzia nieco powyżej stawu skokowego. W momencie urazu występuje charakterystyczny trzask i zaraz potem osoba taka ma trudności z ustaniem na nodze, chodząc kuleje. Po urazie występuje deficyt lub brak zgięcia grzbietowego stawu skokowego ,a przy dotyku tylnej powierzchni łydki w przebiegu ścięgna Achillesa wyczuć można „dziurę”, przerwanie ciągłości ścięgna. Po kilku godzinach w okolicy urazu pojawia się krwiak.
Co robić?
W przypadku urazu okolicy ścięgna Achillesa należy niezwłocznie udać się do szpitalnego oddziału ratunkowego, starajmy się nie stawać na nogę po urazie! Krótkotrwałą ulgę mogą przynieść stosowane miejscowo zimne okłady.
Diagnostyka w przypadku uszkodzenia ścięgna Achillesa sprowadza się głównie do zbadania pacjenta przez lekarza ortopedę i potwierdzenia uszkodzenia w badaniu USG.
Leczenie w większości wypadków jest leczeniem operacyjnym, podczas którego zszywa się rozerwaną strukturę, a następnie kończynę dolną unieruchamia się w opatrunku gipsowym lub ortezie typu Walker (but) w pozycji zgięcia podeszwowego stopy. Techniki operacyjnego zaopatrzenia urazu ścięgna podzielić można na otwarte (cięcie skóry, dotarcie do zerwanego ścięgna i zszycie go – na skórze pozostaje blizna) i przezskórne, czyli techniki małoinwazyjne, polegające na podskórnym zbliżeniu kikutów ścięgna.
Okres unieruchomienia po operacji szycia ścięgna Achillesa średnio wynosi około 8-10 tygodni, okres rekonwalescencji około 6-8 miesięcy. W okresie pooperacyjnym ważną rolę odgrywa odpowiednio prowadzona rehabilitacja pacjenta, którą można wdrażać już od drugiego tygodnia po operacji.
Napisz komentarz